మందమతి మామూలోడు కాదు కధ

మందమతి మామూలోడు కాదు, కధలోకి? మందమతి మామూలోడు కాదు కధ.

కొన్ని పల్లెటూళ్ళను కలుపుతూ, పచ్చని పంట పొలాల మధ్యలో ఉన్న ఒక గ్రామీణ రహదారిపై, పల్లెటూళ్ళను దాటుకుంటూ, ఒక బస్ ఆ రోడ్ పై వెళ్తుంది… అలా ఆ బస్ ఒక పల్లెటూరిలోకి వెళ్తుంది… బస్ డోర్ ప్రక్క సీటులో కూర్చున్న వ్యక్తి, ఆ ఊరి చివర ఉన్న గ్రామం పేరు రాసి ఉన్న బోర్డ్ ను చూసి చదువుతూ, తన ప్రక్కనే ఉన్నవ్యక్తితో అంటున్నాడు… “చూడండి… ఊరు పేరు ఎలా ఉందో? అడుగుపాడు? అంటా?” అన్నాడు… ” వెంటనే ప్రక్క వ్యక్తి, మాస్టారు… ఇది మాఊరు, మా ఊళ్ళోవారికి అక్షరాలు రాకపోవచ్చు, కానీ ఆలోచనపరులు…” అని అంటుండగా బస్ కండక్టర్ “అడుగుపాడులో దిగేవారు రావాలి?” అంటూ అరిచాడు. వెంటనే మాట్లాడుతున్న వ్యక్తి బస్ డోర్ దగ్గరకు వెళ్ళాడు…. బస్ అడుగుపాడు గ్రామం బస్ పాయింట్లో ఆగింది. వెంటనే అతను క్రిందికి దిగుతూ, బస్ ఎక్కడానికి సిద్దంగా ఉన్న వ్యక్తిని పలకరించాడు. “ఏం మందమతి ఎక్కడికి?” అంటుండగా… అందరూ ఫక్కున నవ్వారు.  వెంటనే మందమతి తనని పలకరించిన వ్యక్తితో, “కడగుంట వెళ్తున్నాను” అని బదులిచ్చి, అతను ఎక్కగానే బస్ కదిలింది. మందమతి బస్లో కూర్చోవడానికి సీటుకోసం చూస్తుంటే, “మందమతి,,, ఇక్కడ కూర్చోండి అంటూ” తన ప్రక్కనే ఉన్న సీటుని చూపించాడు…. మందమతి అతని ప్రక్కనే కూర్చున్నాడు… మందమతి తన ప్రక్కనే కూర్చున్న వ్యక్తితో “మీ పేరు?” అని అడిగాడు. అప్పుడు అతను “మందమతి గారు మీకో చిక్కుముడి ప్రశ్న, నేను క్లూ ఇస్తాను, మీరు కనిపెట్టండి” అంటూ వెటకారంగా మాట్లాడాడు… బస్లో ఉన్నవారంతా వారిని ఆసక్తిగా గమనిస్తున్నారు… అతను మాత్రంగా వ్యంగ్యంగా మందమతితో మరలా మాట్లాడుతున్నాడు. “స్వర్గానికి దగ్గరగా ఉంటుంది, అయోధ్య పట్టణానికి పాత పేరు? అదే నా పేరు చెప్పుకోండి చూద్దాం అన్నాడు.” బస్లో వారు మరింత ఆసక్తిగా వారిని చూస్తూ, ఆలోచనలో పడ్డారు… వెంటనే మందమతి “చుడండి సాకేత్ గారు మీరు కొంచెం ప్రక్కకు జరగండి, సీటు మొత్తం మీరే అక్రమిచారు.” అన్నాడు… బస్లో వారంతా ఆశ్చర్యంగా మందమతిని చూసారు… వెంటనే సాకేత్ సీటులో సర్దుకుని కూర్చుంటూ, మందమతితో “ఎలా చెప్పగలిగారు?” అని ప్రశ్నించాడు. అప్పుడు మందమతి సాకేత్ ను చూస్తూ “మేము బడికి వెళ్లకపోయినా, గుడికి వెళ్ళేవారము, అక్కడ రామాయణం రోజూ చెపుతారు…. ఇంకా ఇటువంటి ప్రశ్నలు అడుగుతారు. తెలిసినవారు సమాధానాలు చెబుతారు. రామాయణం వ్యక్తుల స్వభావాల గురించి చక్కగా చెబుతుందని మా ఊళ్ళో పెద్దలు అంటారు” అని మందమతి బదులిస్తాడు. బస్ వేగంగా వెళుతుంది… కాసేపు మౌనంగా కూర్చున్న సాకేత్, మందమతితో “మీరు కడగుంట ఎందుకు వెళ్తున్నారు?” అని ప్రశ్నిస్తున్నాడు. ఇంతలో “కడగుంట వచ్చింది. దిగేవారు రావాలి” అంటూ కండక్టరు అరవడంతో, మందమతి బస్ దిగాడు. మందమతి మామూలోడు కాదు కధ

బస్ దిగిన మందమతికి అక్కడ నాలుగు రోడ్లు కలిసిన కూడలి కనబడింది…. నాలుగు వైపులా బోర్డులు ఉన్నాయి, కానీ ఏదీ చదవలేడు. ఏ దారి ఎటికి వెళుతుందో తెలియక తలపట్టుకుని నిలబడ్డాడు. అక్కడి నుండి బస్ వేరే రోడ్లోకి వెళ్ళిపోయింది… ఇక మిగిలిన మూడు రోడ్లలో ఏ రోడ్ కడగుంట కు వెళ్తుంది? పెద్ద ప్రశ్న అతనికి, చిన్న సమాధానం చెప్పేవారికి?

అటుగా నడిచి వస్తున్నా వ్యక్తిని అడిగాడు:
“బాబూ, ఈ దారుల్లో కడగుంట రోడ్ ఎటవైపు?”

వెంటనే ఆ వ్యక్తి కోపంగా మందమతిని చూస్తూ “ఏం తిక్క తిక్కగా ఉందా?” అనుకుంటూ వెళ్ళిపోయాడు…. మందమతికి మతి పోయింది. ఇదేమిటి నేను అడిగిన ప్రశ్నలో ఏం తప్పు ఉంది అనుకుంటూ తలపట్టుకు కూర్చున్నాడు.

మందమతి పెళ్ళాం – మందమతి మామూలోడు కాదు కధ

కాసేపటికి ఒక పిల్లవాడు అటుగా సైకిల్ పై వస్తున్నాడు… మందమతి వెంటనే ఆ సైకిల్ పై వస్తున్నా పిల్లవాడిని ఆపి మరలా అదే ప్రశ్న వేసాడు…. వెంటనే ఆ పిల్లవాడు “నీ పేరేమిటి?” అన్నాడు… “నాపేరు మందమతి” అని అనడంతో వెంటనే,,, ఆ పిల్లవాడు “నీవు నిజంగా మందమతివే, కడగుంట రోడ్లో నుంచుని కడగుంటకు ఎటు వెళ్ళాలి అని అడుగుతావా?” హేళనగా నవ్వుకుంటూ అక్కడి నుండి సైకిల్ పై వెళ్ళిపోయాడు… మందమతి వెంటనే తను నిలబడ్ద రోడ్ పట్టుకుని నడక కొనసాగించాడు.

కడగుంట ఊళ్లోకి అడుగుపెట్టిన మందమతి అక్కడి టీ కొట్టు దగ్గర నిలబడి ఉన్న వ్యక్తితో “అయ్యా ఈ ఊళ్ళో కాంతారావు గారిల్లు ఎక్కడ? చెబుతారా” అని అడిగాడు. వెంటనే టీకొట్టువాడు “ఓయ్ అతనే కాంతారావుగారు” అన్నాడు. కాంతారావు మందమతిని చూస్తూ “ఎవరు మీరు” అని ప్రశ్నించాడు.

మందమతి కాంతారావుతో “నా పేరు మందమతి, నన్ను గణపతి గారు పంపించారు” అనడంతో కాంతారావు మందమతిని,,, “రండి, మా ఇంటికి వెళ్తూ మాట్లాడుకుందాం” అనడంతో ఇద్దరూ కాంతారావు ఇంటివైపు నడిచారు.

అడుగుపాడులో అతనింట్లో అరుగుపై కూర్చుని దీనంగా ఒక వ్యక్తి కూర్చొని ఉన్నాడు… అక్కడికి సందడి చేస్తూ ముగ్గురు నడుచుకుంటూ వస్తూ, పెద్దగా మాట్లాడుతున్నారు… “ఒరేయ్ ఏంట్రా? మన మందమతి మతి బాగున్నట్టు లేదు? అలా దీనంగా కూర్చున్నాడు….” అని ఒకతను అంటే, మరొకతను “అవునూ, మందమతి కడకుంటకెళ్ళి వచ్చాక ఇలా కూర్చున్నాడు… ఏమిటో అడుగుదాం” అంటూ అక్కడ అరుగుపై కూర్చుని ఉన్న మందమతితో మాటామంతి మొదలు పెట్టారు.

“ఏంట్రా బాబూ…. అలా ఉన్నావ్? ఏమైంది?” అని మిత్రులు మందమతిని అడిగారు. తన మిత్రులతో మందమతి మాట్లాడూతూ “పెళ్లి చూపులకు వెళ్ళానురా… అంతే” అన్నాడు…

వారు వెంటనే “అలా కాదురా బాబు అక్కడ జరిగింది.. మొత్తం వివరించు…” అనడంతో మందమతి చెప్పడం మొదలు పెట్టాడు.

ఆ ఊరిలో ఒక వీధిలో ఇళ్ళ మధ్యలో ప్రత్యేకంగా కనబడుతున్న ఇల్లు, దాని అందం మరియు శాంతి దానిని ప్రత్యేకంగా నిలబెడుతుంది ఆ ఇల్లు పచ్చని పొలాల మధ్య ఉన్నట్టు, మొక్కలు చెట్ల నీడలో ఉంది. ఒక పెద్ద మామిడి చెట్టు ఇంటి ముందు భాగంలో ఉంది, ఇంటిలోకి వెళ్ళే దారిలో వేప చెట్టు ఉంది, ఆ ఇంటిని చూడగానే నా మనసు మరింత ప్రశాంతంగా మారింది… నేనూ పిల్ల తండ్రి ఇంట్లోకి వెళ్ళాము.

“చూడూ బాబూ, ఆ పెరట్లో కూర్చో మా అమ్మాయి కాఫీ తీసుకువస్తుంది… మీరు ఇద్దరూ మాట్లాడుకోండి… తర్వాత మీ నాన్నగారు, నేను మాట్లాడుకుంటాము…” అంటూ అతను వాళ్ళ ఇంటి పెరటు చూపించాడు.

నేను పెరట్లోకి వెళ్ళాను. అక్కడ ఎదురెదురుగా ఉన్న రెండు బల్లలు ఉన్నాయి. ఒక బల్లపై నేను కూర్చొన్నాను… అక్కడ ఉన్న వివిధ పూల మొక్కలు, ఆ ఇంటి వాతావరణం చాలా బాగుంది. కాసేపటికి వాళ్ళ అమ్మాయి అక్కడికి వచ్చి, కాఫీ ఇచ్చింది. నేను కాఫీ కప్పు ప్రక్కన పెట్టి, రండి కూర్చోండి… అని బల్లపై ప్రక్కకు జరిగాను… కానీ ఆమె నాకెదురుగా బల్లపై కూర్చుని….

“నీ పేరేమిటి?” అని అడిగింది. నేను “మందమతి” అని చెప్పగానే… ఆమె

“అంటే ఇప్పుడు మన పెళ్లి అయితే, నన్ను మందమతి పెళ్ళాం అంటారు. ఇంకా పిల్లలు పుడితే, మందమతి కొడుకులు అంటారు… ఇంకా కొందరు అయితే మందమతి మంద అంటారు…” అలా మాట్లాడుతూ ఉంటె…

నేను వెంటనే ఆమెతో “సమాజం ఎప్పుడూ, మనిషి పేరుని బట్టి, డబ్బుని బట్టి గౌరవం ఇవ్వదు, ఒకవేళ గౌరవం ఇచ్చినా అది అప్పటివరకు మాత్రమే… మనిషి వ్యక్తిత్వం మరియు ప్రవర్తనను బట్టి సమాజం మనిషిని గౌరవిస్తుంది…” అన్నాను. దానికి ఆమె వెంటనే

“ఓహ్ అయితే మీరు గొప్పగా బ్రతికి, మన కుటుంబానికి, ‘మందమతి గారి మంది’ అనే ఒక గౌరవం తీసుకువస్తారన్నమాట” అంది. నేను వెంటనే

“ఇప్పుడు ఇవి పెళ్లిచూపులు మాత్రమే కదా? మీరు ఎందుకు ఎక్కువగా ఊహించుకుంటున్నారు?” అని ఆమెని ప్రశ్నించాను.,

“మందమతి… మందమతి… నాకు చికాకు కలిగిస్తుంది… ఆ పేరు రాత్రి నుండి… మా నాన్నగారు నీ పేరు చెప్పగానే, నీ మీద నాకు కోపం” అంటూ అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయింది, అంటూ చెప్పడం ముగించాడు… మందమతి.

మందమతి గుణపురం దారిలో – మందమతి మామూలోడు కాదు కధ

“పోనీలే ఇంకో సంబంధం చూడొచ్చు…” అంటూ “ఎందుకు దీనంగా కూర్చున్నావ్?” అని ఫ్రెండ్స్ ప్రశ్నించారు.

“అది కాదురా కనీసం నన్ను చూడకుండా, దించిన తల ఎత్తకుండా మాట్లాడి వెళ్ళిపోయింది?” అని మందమతి అనగానే…

“అంటే మందమతి ముఖం చూసి కాదు పేరు చూసి పెళ్లి సంబంధం చెడిందా” అని ఒకరు అంటే, ఇంకొకరు “ఒరేయ్ పేరు మార్చేసుకోరా?” అన్నాడు… దానికి మిగిలిన వారు కూడా వంత పాడారు.

“చూడండి… ఇది మా నాన్నగారు పెట్టిన పేరు, ఆయన పెట్టిన పేరు మార్చుకునే అధికారం నాకు లేదు. నేను మార్చుకోను” అని మందమతి మాట్లాడడంతో… వారు మౌనం వహించారు..

కాసేపటికి మౌనం వీడిన మిత్రులు మందమతితో ఇలా అంటున్నారు. “ఏ అమ్మాయి అయినా పేరును కూడా చూస్తుంది…. ఆ అమ్మాయి అన్నట్లు నీ పేరులో కూడా, కాబట్టి నీవు పేరు మార్చుకోక పోయినా, కనీసం ఒక అమ్మాయి నిన్ను ఇష్టపడేవరకు పేరు మార్చి చెప్పు” అని చెప్పగానే మందమతి “అప్పుడు నేను మోసం చేసినవాడిని అవుతాను, పేరు మార్చి చెప్పను, పేరు మార్చుకోను” అని అనడంతో మిత్రులు అక్కడి నుండి నిష్క్రమించారు. కాసేపటికి మందమతి తండ్రి వచ్చి మందమతితో… “రేపు ‘గుణపురం’ వెళ్లి రా…” అంటూ మందమతి చేతికి కొంత డబ్బు ఇచ్చి అక్కడి నుండి వెళ్ళాడు…. మర్నాడు మార్నింగ్ మందమతి తన బైక్ పై, గుణపురం ప్రయాణం చేయడం మొదలు పెట్టాడు. రోడ్ కిరువైపులా పెద్ద పెద్ద చెట్లు, పొలాలు ఉన్నాయి, ఆ రోడ్ పై మందమతి వేగంగా బైక్ నడుపుచున్నాడు… సడన్ గా బైక్ టైర్ లో గాలి పోతున్నట్టు సౌండ్ వస్తూ, బైక్ అటు ఇటు కదలడంతో, మందమతి నిదానంగా బైక్ నిలిపి క్రిందకు చూసాడు… బైక్ టైర్ పంచర్ అయ్యింది… పొలాల మధ్యలో ఉన్నాడు…. ఏదైనా ఊరిలో పంచర్ షాపు ఉంటె చూడాలి అనుకుని, బైక్ నడిపించుకుంటూ వెళ్తున్నాడు…. కొంచెం దూరం అలా నడుస్తున్న అతనికి, చాలా దూరంలో ఒకరు కూర్చుని ఉన్నట్టు కనబడింది…. “ఎవరు? అక్కడ?” అనుకుంటూ మందమతి అక్కడికి చేరుకున్నాడు…. అక్కడ ఒకామె రోడ్ ప్రక్కనే ఉన్న రాయిపై కూర్చుని ఉంది… ఆమె ప్రక్కగా స్కూటీ ఆగి ఉంది… మందమతి ఆమెను చూసి, ఆమెతో “ఏంటండి? ఏమయ్యింది?” అని అడిగాడు. దాంతో ఆమె మందమతితో “టైర్ పంచర్ అయ్యింది” అంది… చాలా సేపటి నుండి ఇక్కడ వెయిట్ చేస్తున్నా, ఎవరు ఇటువైపు వెళ్ళలేదు. చాలా భయం వేసింది” అని కంగారుగా మాట్లాడింది. వెంటనే మందమతి “ఏం భయం లేదు. మీరు భయపడకండి. దగ్గరలో ఏదైనా ఊరిలో పంచర్ వేయిద్దాం” అన్నాడు…

“అక్కడి దాకా నడిపించుకు వెళ్ళాలి కదా?, ఎంత దూరం ? ఎవరికీ తెలుసు?” అంటూ ప్రశ్నలు వేసింది.

“ఫరవాలేదు… నేను నా బైక్ ని ఇక్కడే పెట్టి, మీ స్కూటీని నడిపిస్తాను. మీరు నాతో రండి, ముందు మీ స్కూటీ టైర్ పంచర్ వేయించి, అప్పుడు నేను నా బైక్ పంచర్ వేయించుకుంటాను…” అనడంతో అక్కడి నుండి ఆమె, మందమతి స్కూటీతో కదిలారు.. బైక్ అక్కడే ఉంది.

మందమతి స్కూటీ నడిపిస్తుంటే, ఆమె అతని ప్రక్కనే నడుస్తుంది. “మీ పేరు ఏమిటి?” అంటూ మందమతి ఆమెను అడిగాడు. ఆమె అతనితో నాపేరు “నల్ల” అంది. మందమతి మౌనంగా ఉన్నాడు… ఏమిటి పేరు చెప్పగానే సైలెంట్ అయ్యారు.. అంది.

అప్పుడు ఆమెతో అతను ఇలా అంటూ “న అక్షరంతో ప్రారంభం అయ్యే పేరుగల వారు చక్కగా మాట్లాడతారని మా అమ్మ చెప్పింది… కావునా మీతో నేను మాట్లాడలేను… అందుకే ఈ మౌనం” అన్నాడు.

“అదేమిటి పేరులో అక్షరం బట్టి వ్యక్తి గుణం ఎలా ముందుగానే చెప్పేస్తారు? అసలు మాట్లాడితే కదా వ్యక్తి స్వబావం తెలిసేది?” అని అంది. అందుకు మందమతి ఆమెతో “మా అమ్మ చెప్పింది, నిజమే, చూడండి? మీరు చక్కగా మాట్లాడుతున్నారు” అన్నాడు.

“నేనెక్కడ మాట్లాడాను? మీరు అన్నదానికి సమాధానం చెప్పాను, అంతే కదా” అంది.

నల్ల మొగుడు నల్ల పిల్లలు – మందమతి మామూలోడు కాదు కధ

“నేను పెద్దలు చెప్పింది? ఖచ్చితం అని నమ్ముతాను” అని మందమతి ఆమెతో అన్నాడు… అప్పుడు ఆమె అతనితో ఎదో అంటుండగా… ఎవరో పిలిస్తున్నట్టుగా అనిపిస్తే ప్రక్కకు చూసారు… ఎవరో అమ్మాయి పొలాల్లో నుండి రోడ్ పైకి వచ్చింది… ఆమెను చూసి, “ఎవరు మీరు ఎందుకు ఇలా పరిగెడుతూ వచ్చారు?” అని ఇద్దరూ ఒకేసారి ప్రశ్నించారు. ఆమె వారితో

“నా పేరు నమిత, ఈ ప్రక్కనే మావూరు, ఇక్కడ పొలం వచ్చాము, నేను ఇంటికి వెళ్ళిపోయాను అనుకుని, మావాళ్ళు వెళ్లిపోయారు… ఇక ఒక్కదాన్నే నడుస్తుంటే, దారిలో ఎదో పాము కనబడింది…. దాని తప్పించుకుని పరిగెత్తాను” అని ఆమె చెప్పడంతో సరే రండి వెళదాం అంటూ వారు ముగ్గురు బయలుదేరారు.

“మీ ఊరు ఇక్కడికి ఎంతదూరం?” అని నల్ల, నమితను ప్రశ్నించింది. “నాలుగు మైళ్ళు దూరం” అంటూ “నీపేరు” అని ఎదురు ప్రశ్నవేసింది.

“నా పేరు నల్ల” అంది… వెంటనే నమిత లోపల నవ్వుకుంటూ ఉంది… అలా నమిత లో లోపల నవ్వుకుంటూ పైకి నవ్వింది. వెంటనే నల్ల “ఎందుకు నవ్వుతున్నారు” అని అడిగింది…

“ఏం లేదులే” అనేసి మరలా నవ్వుతుంది… మరలా నల్ల, నమితతో మాక్కూడా చెప్పండి… మేము కుడా నవ్వుతాం అంది….

అందుకు నమిత నల్లతో “చెబితే మీరు ఫీల్ అవుతారు.. నాకు ఏదైనా ఊహించడం అలవాటు, అది అనవసరం అయిన ఊహ, మీకు చెబితే ఫీల్ అవుతారు” అంది…. వెంటనే నల్ల “ఏం ఫీల్ కాము,,, నీవు చెప్పు…. ఏమిటి నీ ఊహా….” అంది…

అందుకు నమిత నవ్వుతూనే “మీ ఇద్దరికీ పెళ్లి అయితే, నీ పేరును బట్టి అతనిని, ‘నల్లమొగుడు’ అని, మీ పిల్లల్ని ‘నల్లపిల్లలు’ అని అందరూ అంటుంటే, ఎలా ఉంటుందా? అని ఆలోచిస్తుంటే, నాకు నవ్వు ఆగడం లేదు” అని బిగ్గరగా నవ్వేసింది… వెంటనే నల్ల ముఖం చిన్నబోయింది…. నమిత నల్లను చూసి “సారి” అని, మందమతిని చూసింది. మందమతి మాములుగా ప్రశాంతంగా నడుస్తూ ఉన్నాడు…

నల్ల మందమతిని చూసి, “ఆమె అన్నట్టు మనం పెళ్లి చేసుకుంటే” అని మందమతిని చూస్తూ అంది…. నమిత ఇద్దరినీ చూస్తుంది… అప్పుడు మందమతి మాట్లాడుతూ….

“కలలు కనే హక్కు అందరికి ఉంటుంది…. కానీ కన్నవారికి మాత్రం ఉండడం లేదు. కాని కుర్రతనం వెర్రితనంతో వేషాలు వేస్తుంటే, కన్నవారి కల కరిగిపోతుంది….. వారు అనుకున్నట్టు జరగడానికి ఏమాత్రం అవకాశం ఇవ్వకుండా మనం బ్రతికేయడం చాలా తప్పు” అన్నాడు. అప్పుడు నల్ల మందమతితో…

“హేయ్… ఇప్పుడు ఏమన్నాను? మనం పెళ్లి చేసుకుందాం…. అన్నాను.. సరే నీవు చెప్పినట్టే, పెద్దవాళ్లకి చెప్పే పెళ్లి చేసుకుందాం” అంది.

“పిల్లల పెళ్లి చేసే హక్కు పెద్దలకు ఉంటుంది. కాని పిల్లల మనసు తెలుసుకోకుండా, పిల్లలకు ఇష్టం లేకుండా పెళ్లి చేసే హక్కు ఎవరికీ ఉండదు. అలాగే మనకు కూడా మనకు నచ్చిన వారిని ఎంచుకునే హక్కు ఉంది… అలాగని మన పెద్దలకు నచ్చని వ్యక్తిని ఏరి ఎంచుకోవడం తప్పు అవుతుంది… కదా?” అని మందమతి అనగానే…. నల్ల మరలా మందమతితో

“సరే, మనం పెద్దలకు చెప్పాకా, వారు ఇష్టపడ్డాకా, మనం పెళ్లి చేసుకుందాం” అని అంది… అప్పుడు మందమతి మాట్లాడుతూ…

“మనకు ఒక కుటుంబాన్ని పరిచయం చేస్తూ, ఒక అమ్మాయిని చూపిస్తారు. అప్పుడు వారు మనకి అవకాశం ఇస్తారు. మన ఇష్టాన్ని బట్టి ముందుకు వెళ్తారు…. అంటే మన ఇష్టాలకు విలువ ఇస్తారు.. కానీ ఇప్పుడు మీరు చెప్పేది? మనం ఇష్టపడ్దాం అని పెద్దలకు చెబుదాం అంటున్నారు. అలా చెప్పేసాక? వారికి అవకాశం ఎక్కడ ఉంది? ఒప్పుకోవడం తప్ప? వేరే మార్గం మనం మూసేస్తున్నాం” అనడంతో నల్ల మౌనంగా ఉండిపోయింది…వారు కొంచెం దూరం నడిచాక, వారికి ఒక ఊరు వచ్చింది… అక్కడి నుండి తిరిగి వెనుకకు వచ్చి మందమతి తన బైక్ తీసుకుని

గుణపురం వెళ్ళాడు….

పెళ్లి చూపులు – మందమతి మామూలోడు కాదు కధ

గుణపురంలో ఊరిలో ప్రవేశించిన మందమతి ఒక బిల్డింగ్ ముందు తన బైక్ ఆపాడు… ఆ బిల్డింగ్ లోపాలకి వెళ్ళాడు…. అక్కడ హడావుడిగా ఉంది… లోపలకు రాకుండా గుమ్మం దగ్గర నిలబడ్డ మందమతిని చూసి, “రండి… లోపాలకి రండి” అంటూ లోనికి తీసుకువెళ్ళారు….

అలా లోపలికి వెళ్ళిన మందమతి పెళ్లి చూపులకు ఏర్పాటు చేసిన ఒక గదిలో కుర్చీలో కూర్చున్నాడు… తనకు ఎదురుగా మరొక కుర్చీ ఉంది…. ఈసారి తను తన ముఖం చూపించకుండా, మాట్లాడి అక్కడి నుండి వెళ్లిపోవాలి అనుకుని, ముఖానికి మాస్క్ పెట్టుకుని ముఖం పక్కకు తిప్పి కూర్చున్నాడు.

ఇంతలో లోపలకి అమ్మాయిని తీసుకువచ్చారు…. ఆమెను అక్కడ కుర్చీలో కూర్చోబెట్టి, “అదేమిటి, అలా తిరిగి కూర్చున్నారు, మీరు కుడా అమ్మాయిని చూడవచ్చు, మీక్కూడా నచ్చితేనే ఈ పెళ్లి, మా అమ్మాయికి ఇష్టం అయినంత మాత్రానా ఈ పెళ్లి జరగదు…” అని నవ్వుకుంటూ వారిద్దరిని ఆగదిలో వదిలేసి, అక్కడి నుండి బయటకు వెళ్ళిపోయారు. మందమతి ఆశ్చర్యపోతూ అలానే కూర్చుని…. “మీ పేరు ఏమిటి” అని ఆమెను అడిగాడు…

ఆమె “మందమతి పెళ్ళాం” అని చెప్పగానే ఒక్కసారిగా ఆమెవైపు తిరిగి ఆమెను చూసి మరలా ఆశ్చర్యపడ్డాడు…

వెంటనే ఆమె మరలా అతనితో “మీతో మార్నింగ్ పొలాల్లో నుండి వచ్చింది… నేనే, నాపేరు నమిత” అనగానే… మందమతి ముఖంపై మాస్క్ తీసేసాడు…

అప్పుడు ఆమె అతనితో మాట్లాడుతూ…. “నేను ప్రొద్దుట నిజంగానే పొలంలో ఉండిపోయాను… కానీ అది మా నాన్నగారు అలా ఏర్పాటు చేసారు….. ప్రొద్దుట మీ ప్రవర్తన నాకు నచ్చింది… నేను మీకు ఓకే అయితే, ఇది మన ఇద్దరి పెద్దల ముందుగానే తీసుకున్న నిర్ణయం ప్రకారం మనం ఒక్కటి అవుతాం” అంది.

“ఒక్కటి అవుతాం అంటే” అని మందమతి, నమితని అడిగాడు….

“రెండు శరీరాలు రాత్రి ఒక్క ప్రక్కలో పడుకుంటే, పగలు పనుల్లో ఇద్దరూ ఒకే సంకల్పంతో పాల్గొంటారు… ఎప్పుడూ నిర్ణయానికి ముందు మనసులు పోట్లాడుకుంటాయి, నిర్ణయం తర్వాత ఒక్క మనసు రెండు శరీరాల్ని శాసిస్తుంది…” అని ఆమె చెప్పగానే…. ఆమెను అతడు కౌగిలిలోకి తీసుకున్నాడు.

మ్యాజిక్ డోర్స్ తెలుగులో మాయా తలుపులు